S’a aprovat era demana deth compliment d’aquerò qu’afirmen autant er Estatut d’Autonomia de Catalunya e era Lei d’Aran que definissen claraments autant era capacitat d’autogovèrn dera maxima institucion aranesa coma era sua regulacion juridica e administrativa, en tot diferenciar-se dera administracion locau, pr’amor que desvolope, entre d’auti, airaus competenciaus autonomics coma era sanitat.

Era declaracion, inste autant as govèrns de Catalunya e der Estat espanhòl, coma as crambes deth Parlament de Catalunya e deth Congrès des Deputats, qu’accèpten e respècten era singularitat d’Aran e contribuïsquen a hèr-la efectiva enes encastres juridics e administratius.

Segontes eth govèrn d’Aran, eth gran valor deth Conselh Generau d’Aran ei èster ua administracion singulara e propèra ara ciutadania, quauquarren que resulte ua garantia entà aufrir seguretat e estabilitat ara societat aranesa entà poder atier es sòns besonhs.

Aguesta singularitat siguec defenuda en Parlament de Catalonha setmanes endarrèr pera Sindica d’Aran, Maria Vergés, ena sua compareishença annau.